SEBUAH CITRA KEHIDUPAN...

ASSALAMUALAIKUM..

SUAMINYA berkerja keras untuk menjelaskan ansuran bulanan lori kecil itu dengan memulakan perniagaan membekalkan buah-buah kelapa yang diangkutnya daripada kawasan pertanian itu di Bagan datoh kepada pekedai-pekedai di daerah sini.

Kelapa memang merupakan bahan keperluan penting untuk masakan Melayu. Sudah tentu permintaannya sangat banyak sehinggakan tidak terpenuhi lantaran pohon-pohon kelapa yang baru ditanam di tanah rancangan di daerah sini yang kebanyakannya baru saja diteroka/dibuka belum lagi berbuah. Jadi bekalan kelapa terpaksa dibawa masuk daripada luar daerah atau daripada kampung-kampung tradisi sekitar sini.

"Abang ni sibuk sangat dengan berniaga sehinggakan saya dan Aida selalu saja abang tinggalkan..."
Rungut isterinya yang ternyata kesepian kerana sering ditinggalkan hanya bertemankan si kecil anak kesayangan.

"Kalau abang tak sibuk berniaga mencari duit macamana abang nak bayar ansuran lori tu...cubalah faham sikit...jangan pentingkan diri sendiri saja..."

"Tapi abang tu berkerja melampau sangat rajinnya sehinggakan tidak pedulikan kami langsung..."

"Sewaktu masih muda ni lah kita kena rajin berkerja mengumpul duit supaya kelak kita tidak susah pada hari tua..."

"Saya tengok jiran kat depan rumah kita tu peneroka juga tapi sentiasa ada di rumah. Paginya dia ke ladang. Balik dari ladang duduk saja berehat sambil membaca akhbar atau buku...tapi abang ni masa abang ni habis kat jalan saja...asyik angkut kelapa jual kelapa...masa untuk saya dan Aida langsung tak ada..."

Suaminya itu tersengih saja. Seolahnya cuba memahami isu yang menggelodak di hati isterinya itu.
"OK...abang akan cari masa untuk kita sekeluarga selepas ni. Tunggu abang habiskan menghantar kelapa-kelapa tu kepada pekedai-pekedai. Lepas tu abang bawa Ita bercuti ke Telok Intan..."

Zunita faham sangat maksud bercuti suaminya itu. Tentulah dengan maksud membawanya sekali ke situ untuk mendapatkan bekalan buah-buah kelapa yang diniagakannya.